Enfant des parcs, gamins des plages
Le vent menace les châteaux de sables
Façonnés de mes doigts

Le temps n’épargne personne, hélas
Les années passent l’écho s’évade
Sur la dune du Pyla

Au gré des saisons, des photomatons
Je m’abandonne à ces lueurs d’autrefois
Au gré des saisons, des décisions
Je m’abandonne

Quand les souvenirs s’emmêlent
Les larmes me viennent
Et le chant des Sirènes me replonge en hiver
Oh mélancolie cruelle
Harmonie fluette
Euphorie solitaire

Combien de farces, combien de frasques
Combien de traces, combien de masques
Avons-nous laissé là-bas ?

Poser les armes, prendre le large
Trouver le calme dans ce vacarme
Avant que je ne m’y noie

Au gré des saisons, des photomatons
Je m’abandonne à ces lueurs d’autrefois
Au gré des saisons, des décisions
Je m’abandonne

Quand les souvenirs s’emmêlent
Les larmes me viennent
Et le chant des Sirènes me replonge en hiver
Oh mélancolie cruelle
Harmonie fluette
Euphorie solitaire

Deniz Kızlarının Şarkısı

Çocuk parkları, çocuk plajları.
Rüzgâr, parmaklarımla yapılmış,
Kumdan kaleleri tehdit ediyor.

Zaman kimseye ekstra süre vermiyor ne yazık ki.
Yıllar geçiyor, yankı sıvışıyor,
Pyla Kumulu’nda.

Mevsimlerin, fotokabinlerin merhametinde,
Geçmişin parıltılarına teslim oluyorum.
Mevsimlerin, kararların merhametinde,
Kendimi teslim ediyorum.

Anılar Arap saçına döndüğünde,
Gözyaşlarıma hâkim olamam.
Ve deniz kızlarının şarkısı bana kışı hatırlatır.
Ah zalim kara sevda,
Yetersiz uyum,
Yalnız coşku.

Ne kadar şaka, ne kadar eşek şakası,
Ne kadar yara izi, ne kadar maske,
Arkada bıraktık?

Silahlarını indirmek, kaçmak,
Bu gürültüde barışı bulmak,
Ben orada boğulmadan önce.

Mevsimlerin, fotokabinlerin merhametinde,
Geçmişin parıltılarına teslim oluyorum.
Mevsimlerin, kararların merhametinde,
Kendimi teslim ediyorum.

Anılar Arap saçına döndüğünde,
Gözyaşlarıma hâkim olamam.
Ve deniz kızlarının şarkısı bana kışı hatırlatır.
Ah zalim kara sevda,
Yetersiz uyum,
Yalnız coşku.