Je fais souvent ce rêve étrange et pénétrant
D’une femme inconnue, et que j’aime, et qui m’aime,
Et qui n’est, chaque fois, ni tout à fait la même
Ni tout à fait une autre, et m’aime et me comprend.

Car elle me comprend, et mon coeur, transparent
Pour elle seule, hélas! cesse d’être un problème
Pour elle seule, et les moiteurs de mon front blême,
Elle seule les sait rafraîchir, en pleurant.

Est-elle brune, blonde ou rousse? Je l’ignore.
Son nom? Je me souviens qu’il est doux et sonore
Comme ceux des aimés que la Vie exila.

Son regard est pareil au regard des statues,
Et, pour sa voix, lointaine, et calme, et grave, elle a
L’inflexion des voix chères qui se sont tues.

BİLİNDİK RÜYAM

Sıkça bu tuhaf ve içe işleyen düşünü görürüm
Bilinmeyen, sevdiğim, ve beni seven bir kadının
Her defasında ne tamamen aynı olmayan
Ne de bir başkası olmayan, beni seven ve anlayan ama.

Beni anlıyor O çünkü, ve sadece ona şeffaf olan
Kalbim, Heyhat! Sorun olmaz artık
Sadece O ve alnımın solgun ıslaklığı için,
Yalnız o bilir onları onarmayı, ağlayarak.

Esmer, sarışın veya kızıl mı? Bilmiyorum.
Adı? Tatlı ve tınlayan olduğunu anımsıyorum
Hayatın sürgün ettiği şu sevilmiş olanlarınki gibi.

Bakışı heykellerin bakışına benzer
Sesine gelince, uzak, sakin, ve pes,
Susmuş sevgili seslerin ton değişimi var onda.