Le ciel est, par-dessus le toit,
Si bleu, si calme!
Un arbre, par-dessus le toit,
Berce sa palme.

La cloche, dans le ciel qu’on voit,
Doucement tinte.
Un oiseau sur l’arbre qu’on voit
Chante sa plainte.
Mon Dieu, mon Dieu! la vie est là,
Simple et tranquille.
Cette paisible rumeur-là
Vient de la ville.

Qu’as-tu fait, ô toi que voilà
Pleurant sans cesse,
Dis, qu’as-tu fait, toi que voilà,
De ta jeunesse?

HAPİSHANE

Dam üstünde gök,
Öyle mavi, öyle sakin ki!
Bir ağaç, damın üstünden,
Dalını sallıyor.

Çan, görülen gökte,
Hoşça tınlıyor.
Bir kuş görülen ağacın üzerinde
Derdini şakıyor.
Tanrım, Tanrım! hayat orada,
Basit ve sakin.
Bu huzurlu mırıltı
Şehirden geliyor.

Ne yaptın, ah
Burada durmadan ağlayan sen,
Söyle, ne yaptın, gençliğini,
Burada duran sen?