I may be your forgotten son
who wandered off at twenty one
it’s sad to find myself at home

oh ma.

If I could only hold your hand
and say I’m sorry yes I am
I’m sure you really understand
oh
Ma
where are you now.

Oh
Mamy
oh
Mamy – Mamy – blue
oh
Mamy – Blue

The house we shared upon the hill
seems lifeless but it’s standing still
and memories of childhood days
fill my mind
oh Mamy
Mamy
Mamy.

I’ve seen enough of different lights
seen tired days and lonely nights
and now without you by my side
I’m lost
how can I survive.

Oh
Mamy…

Nobody who takes care of me
who loves me
who has time for me
the walls look silent at my face
oh
Ma
so dead is our place.

The sky is dark
the wind is rough
and now I know what I have lost
the house is not a home at all
I’m leaving
the future seems so small.

Mamy Blue

Ben senin unutulmuş oğlun olabilirim,
Yirmi bir yaşında tek başına kalmış.
Ne üzücü, kendimi evde bulmak!

Ah, anne

Ellerini tutabilseydim,
Ve üzgün, evet, üzgün olduğumu söyleyebilseydim
Eminim ki beni anlardın.
Ah,
Anne,
Şimdi neredesin?

Ah,
Anne
Ah,
Anne
Ah,
Anne

Tepenin üstünde birlikte yaşadığımız o ev,
Ölü gibi duruyor ancak hâlâ orada
Ve çocukluk günlerimin anısı
Zihnimi dolduruyor.
Ah, anne
Anne
Anne…

Farklı ışıklardan yeterince gördüm,
Bitkin günlerden ve yalnız gecelerden…
Ve şimdi sen benim yanımda olmadan,
Kayboldum.
Nasıl hayatta kalabilirim?

Ah,
Anne…

Beni umursayan kimse yok,
Beni seven,
Benim için zaman ayıran…
Duvarlar sessizce yüzüme bakıyor
Ah,
Anne.
Yuvamız ölmüş.

Gökyüzü karanlık,
Rüzgar sert…
Ve artık, neyi kaybettiğimi biliyorum
Evimiz bir “yuva” değil artık.
Gidiyorum ben
Gelecek ufacık görünüyor.