I stand alone
I feel the air caressing through the lonely trees
And there’s no peace
I stand alone
Within the blackness when the world is fast asleep and the violence had ceased.

Where were you when my life was stolen
Where were you when my home was burning in fire
Tragedy so underestimated
How could we
Let ourselves live in a world of denial

The broken dreams that we left as we fled from our soil
Why is there so many now dead are we no longer loyal
How can we feel safe now, where do we begin now
When the world around us doesn’t seem to care.

My shoulders carry the past
My eyes are filled with sorrow
And the silent dream in my head might never see tomorrow
To this day I pray I never lose my hope I
Still believe in humans and my one true God

Օրհնյալ է երկինքը մեր
Օրհնյալ է հողը մեր

Nerdeydin

Yalnız kaldım
Issız ağaçları okşayarak geçen havayı hissediyorum
Ve huzur yok
Karanlık içerisinde yalnız kaldım
Dünya hızla uykuya geçip şiddet son bulduğu vakit.

Hayatım çalındığında neredeydin?
Evim ateşler içerisinde yanıyorken neredeydin?
Trajedi öyle küçümsendi ki
İnkar dünyasında yaşamamıza nasıl izin verebildik?

Topraklarımızdan kaçarken bıraktığımız hayal kırıklıkları
Neden şimdi çok fazla ölü var, artık sadık değil miyiz?
Şimdi artık nasıl güvende hissedebiliriz, nereden başlayabiliriz
Etrafımızdaki dünya bizi umursuyor gözükmez iken

Omuzlarım geçmişi taşıyor
Gözlerim acıyla dolu
Ve kafamdaki sessiz hayal yarını görmeyebilir
Bu güne dua ediyorum, asla umudumu kaybetmeyeceğim
Hala insanlara ve tek gerçek Tanrıma inanıyorum

Cennet bizim için kutsandı
Topraklarımız kutsandı