Koni (кони)

Вдоль обрыва, по-над пропастью, по самому по краю
Я коней своих нагайкою стегаю — погоняю, —
Что-то воздуху мне мало — ветер пью, туман глотаю,
Чую с гибельным восторгом: пропадаю! Пропадаю!

Чуть помедленнее, кони, чуть помедленнее!
Вы тугую не слушайте плеть!
Но что-то кони мне попались привередливые, —
И дожить не успел, мне допеть не успеть.

Я коней напою,
Я куплет допою —
Хоть немного ещё
постою на краю!

Сгину я, меня пушинкой ураган сметёт с ладони,
И в санях меня галопом повлекут по снегу утром.
Вы на шаг неторопливый перейдите, мои кони!
Хоть немного, но продлите путь к последнему приюту!

Чуть помедленнее, кони, чуть помедленнее!
Не указчики вам кнут и плеть!
Но что-то кони мне попались привередливые, —
И дожить не успел, мне допеть не успеть.

Я коней напою,
Я куплет допою —
Хоть немного ещё
постою на краю!

Мы успели — в гости к Богу не бывает опозданий;
Так что ж там ангелы поют такими злыми голосами?
Или это колокольчик весь зашёлся от рыданий?
Или я кричу коням, чтоб не несли так быстро сани?

Чуть помедленнее, кони, чуть помедленнее!
Умоляю вас вскачь не лететь!
Но что-то кони мне попались привередливые…
Коль дожить не успел, так хотя бы допеть!

Я коней напою,
Я куплет допою —
Хоть немного ещё
постою на краю!

Küheylanlar

Sarp yamaç boyunca, uçurumun üzerinden, en kenarından
Küheylanlarımı kamçılıyorum – hızlandırıyorum, –
Hava bana yetmiyor – rüzgar içiyor, sis yudumluyorum,
Ölümün coşkusunu hissediyorum! Mahvoluyorum!

Daha yavaş olun, küheylanlarım, daha yavaş!
Siz bu sert kırbaca kulak vermeyin!
Bana da amma laf dinlemez küheylanlar düşmüş,-
Yaşayacağım kadar yaşayamadım, şarkıyı bitiremedim.

Atlara su vereyim,
Dörtlüğü bitireyim –
En azından biraz daha
şu kıyıda durayım!

Yok olacağım, beni bu kasırga, avuçtan kuş tüyünü savurur gibi savuracak,
Sonra sabah beni kar üzerinde kızaklarda dörtnala çekecekler.
Bir adımcık daha ağırdan gidin, küheylanlarım!
Son sığınağıma giden yolu az da olsa uzatın!

Daha yavaş olun, küheylanlarım, daha yavaş!
Kırbaç ve kamçı size rehber olmasın!
Bana da amma laf dinlemez küheylanlar düşmüş,-
Yaşayacağım kadar yaşayamadım, şarkıyı bitiremedim.

Atlara su vereyim,
Dörtlüğü bitireyim –
En azından biraz daha
şu kıyıda durayım!

Yetişebildik – Tanrı’ya misafirliğe geç kalınmaz;
Peki neden melekler orada asabi bir sesle şarkı söylüyor?
Yoksa o hıçkıra hıçkıra dolanan çan sesi mi?
Ya da ben miyim o, küheylanlara kızağı bu kadar hızlı çekmesinler diye haykıran?

Daha yavaş olun, küheylanlarım, daha yavaş!
Yalvarırım size uçarcasına gitmeyin!
Bana da amma laf dinlemez küheylanlar düşmüş,-
Yaşayacağım kadar yaşamadımsa da, hiç olmazsa şarkıyı bitireyim!

Atlara su vereyim,
Dörtlüğü bitireyim –
En azından biraz daha
Şu kıyıcıkta durayım!

Vladimir Vysotsky

Sitemizde sanatçıya ait toplam 1 eser bulunmaktadır. Sanatçının sayfasına gitmek için tıklayın.