Mørke spaigla mine kjainsle, men da e ait hål i spaiggedl.
Ait hål so ikkje enda, akkorat so sakne i sjeli mi.
Håle e so sakne i sjeli mi. Sakne e so håle, endelaust…
Sakne itte nåke inårmt so eg hadde, da eg hadde va lika stort so sakne,
inårmt… Eg lika smerte, men eg lika ra igentle ikkje…
Eg skrike, men eg skrike igentle ikkje…
Eg dåyr, men eg dåyr igentle ikkje…
Eg sakna… Fø meg e mørke so dagen fø deg å ri andre.
Fø meg e dagen so mørke fø deg å ri andre.
Fø meg e skrike so lattern fø deg å ri andre.
Fø meg e dauen so live fø deg å ri andre.
Dystert da e, å tainkja slik, dystert da e, å vera slik,
dystert da e, å liva slik, dystert da e, eg lika ra slik…
Dystert e ra å dystert ska ra vera. Mørt e ra å mørt ska ra vera.
Ont e ra å ont ska ra vera. Sakne e rar, men da ska rar ikkje vera…
Da ain ikkje bør gjera e da eg sakna meste,
da ain ikkje bør saia e da eg sakna meste, du skjønna kå eg maina,
da e deg eg sakna adle meste…
Da eg ha møst ha saora, da vi’kkje bedra seg me aori.
Da ha berra våre ont, å sakna ha våre tongt.
Smerte, no lika e’ra… Skrik, no skrike eg…
Dau, no dåyr eg… Sakn, eg sakna reg…
Eg dåyr fø’ra eg sakna… Å eg sakna itte dauen..

Özlem

Karanlık hislerimi yansıtıyor, fakat yansımada bir boşluk var.
Asla bitmeyen bir boşluk, ruhumdaki özlem gibi.
Delik ruhumdaki özlem gibi. Özlem boşluk gibi, sonsuz…
Sahip olduğum muazzam bir şeyden sonraki boşluk, sahip olduğum şey bu boşluk kadar muazzamdı… Acıdan hoşlanıyorum, ama aslında hoşlanmıyorum…
Çığlık atıyorum, ama aslında atmıyorum…
Ölüyorum, ama aslında ölmüyorum…
Özlüyorum… Önümde karanlık var sen ve diğerlerinin önündeki gün gibi.
Önümde gün var, sen ve diğerlerinin önündeki karanlık gibi.
Önümde çığlık var, sen ve diğerlerinin önündeki kahkaha gibi.
Önümde ölüm var, sen ve diğerlerinin önündeki yaşam gibi.
Kasvetlidir, böyle düşünmek, böyle olmak kasvetlidir,
Kasvetlidir, böyle yaşamak, ben böyle seviyorum…
Kasvetlidir ve kasvetli olacak. Karanlıktır ve karanlık olacak.
Acı vericidir ve acı verici olacak. Özlem böyledir, ama bu olmayacak.
Yapmayacağın şey en çok özlediğim şey,
Söylemeyeceğin şey, en çok özlediğin şey, neden bahsettiğimi anlıyorsun,
hepsinden fazla özlediğim şey sensin…
Kaybettiğim şey acıttı, yıllar geçse de acısı hafiflemeyecek.
Sadece acı verici oldu, ve özlemin yükü çok ağır geldi.
Acı, şimdi bundan hoşlanıyorum… Çığlık, şimdi çığlık atıyorum…
Ölüm, şimdi ölüyorum… Özlem, şimdi özlüyorum…
Ölüyorum çünkü özlüyorum… Ve ben ölümü özlemiyorum.