J’avais dessiné sur le sable

Son doux visage qui me souriait

Puis il a plu sur cette plage

Dans cet orage, elle a disparu

Et j’ai crié, crié, Aline, pour qu’elle revienne

Et j’ai pleuré, pleuré, oh! j’avais trop de peine

Je me suis assis près de son âme

Mais la belle dame s’était enfuie

Je l’ai cherchée sans plus y croire

Et sans un espoir, pour me guider

Et j’ai crié, crié, Aline, pour qu’elle revienne

Et j’ai pleuré, pleuré, oh! j’avais trop de peine

Je n’ai gardé que ce doux visage

Comme une épave sur le sable mouillé

Et j’ai crié, crié, Aline, pour qu’elle revienne

Et j’ai pleuré, pleuré, oh! j’avais trop de peine

Et j’ai crié, crié, Aline, pour qu’elle revienne

Et j’ai pleuré, pleuré, oh! j’avais trop de peine…

ALINE (ALIN)

kumsalın üzerine resmediyordum
bana gülen tatlı yüzünü
sonra sahile yağmur yağdı
bu fırtınada , o kayboldu

ve bağırdım , bağırdım, Aline, geri gelsin diye
ve ağladım, ağladım oh! çok acı çekiyordum

ruhunun yanına oturdum
ama güzel kadın kaçtı

inanmadığım halde onu aradım
ve umutsuzca, bana yol göstermesi için

ve bağırdım , bağırdım, Aline, geri gelsin diye
ve ağladım, ağladım oh! çok acı çekiyordum

sadece o güzel yüzünü sakladım
ıslak kumsaldan kalan bir kalıntı gibi

ve bağırdım , bağırdım, Aline, geri gelsin diye
ve ağladım, ağladım oh! çok acı çekiyordum

ve bağırdım , bağırdım, Aline, geri gelsin diye
ve ağladım, ağladım oh! çok acı çekiyordum