Zuhause

Wollt’ ich’s nicht immer so,
Nie Zuhause sein,
Ständig unter Strom,
Stillstand als der größte Feind.
Ich reiß die Wurzeln aus,
Bevor sie tiefer geh’n.

Immer in Bewegung,
Immer auf dem Sprung,
Bin ich wirklich auf der Suche
Oder nur süchtig nach Veränderung?
Ich frage mich wie lang
Soll das noch weitergehe’n.

Schon so lang unterwegs.
Mein Kopf will immer nur weiter,
Mein Herz sagt, dass ich
Zuhause vermiss’,
Wo auch immer das ist.
Wann halt ich an und hör auf wegzulaufen?
Weil ich Zuhause vermiss’,
Wo auch immer das ist, ist!

Eine Flut neuer Gesichter,
Kenn’ mich selbst manchmal nicht mehr.
Wache irgendwo auf und frag mich,
Wo ich wirklich hingehör’.
Lauf vor mir selber weg
Und komm kaum hinterher.

Immer mehr erleben,
Immer noch ’ne Schippe drauf,
Muss noch ein Level höher,
Fast alle Leben aufgebraucht.
Wann bin ich mal zufrieden?
Ist doch eigentlich nicht so schwer.

Schon so lang unterwegs
Mein Kopf will immer nur weiter,
Mein Herz sagt, dass ich
Zuhause vermiss’,
Wo auch immer das ist.
Wann halt ich an und hör auf wegzulaufen?
Weil ich Zuhause vermiss’,
Wo auch immer das ist, ist!

Bin den größten Teil bis hierher gerannt und
Wär’ gern irgendwann der Junge, der ankommt.
Es wird mir klar sein, wenn ich da bin irgendwann und bis dann.

Will mein Kopf immer weiter,
Mein Herz sagt, dass ich Zuhause vermiss’,
Wo auch immer das ist.
Wann halt ich an und hör auf wegzulaufen?
Wenn ich Zuhause vermiss’
Wo auch immer das ist, ist!

Mein Kopf will immer nur weiter,
Mein Herz sagt, dass ich
Zuhause vermiss’,
Wo auch immer das ist.
Wann halt ich an und hör auf wegzulaufen?
Weil ich Zuhause vermiss’,
Wo auch immer das ist, ist!

Hep bunu istememiş miydim
Asla evde olmamayı
Sürekli enerjik,
Duraklama en büyük düşmanım.
Kökleri sökerim,
daha derine inmeden.

Sürekli hareket halinde,
Sürekli çıkmak üzere,
Arayış içinde miyim gerçekten,
Yoksa değişikliğin bağımlısı mı?
Kendi kendime soruyorum daha ne kadar
Sürecek bu durum.

Uzun zamandır yolda,
Kafam sürekli devam etmek istiyor,
Yüreğim evimi
Özlediğimi söylüyor,
Neredeyse artık orası.
Durup kaçmayı ne zaman bırakacağım?
Çünkü evimi özlüyorum
Neredeyse artık orası, her neredeyse!

Yeni yüzlerden oluşan bir tufan
Zaman zaman kendimi tanıyamıyorum
Bir yerlerde uyanıp soruyorum kendime
Aslında nereye ait olduğumu.
Kendimden kaçıyorum
Ve yetişmekte güçlük çekiyorum.

Hep daha çok şey yaşamak
Her seferinde daha çok efor sarf etmek
Bir seviye yükselmem lazım,
Hemen hemen tüm canlar gitti.
Ne zaman memnun olacağım?
O kadar zor değil ki esasında.

Uzun zamandır yolda,
Kafam sürekli devam etmek istiyor,
Yüreğim evimi
Özlediğimi söylüyor,
Neredeyse artık orası.
Durup kaçmayı ne zaman bırakacağım?
Çünkü evimi özlüyorum
Neredeyse artık orası, her neredeyse!

Koşa koşa geldim buraya yolun en büyük kısmını katederek
Bir ara hedefine ulaşan çocuk olmak isterdim.
Bir ara varınca anlayacağım, ve o zamana kadar

Kafam sürekli devam etmek istiyor,
Yüreğim evimi
Özlediğimi söylüyor,
Neredeyse artık orası.
Durup kaçmayı ne zaman bırakacağım?
Çünkü evimi özlüyorum
Neredeyse artık orası, her neredeyse!

Kafam sürekli devam etmek istiyor,
Yüreğim evimi
Özlediğimi söylüyor,
Neredeyse artık orası.
Durup kaçmayı ne zaman bırakacağım?
Çünkü evimi özlüyorum
Neredeyse artık orası, her neredeyse!

Max Giesinger

Sitemizde sanatçıya ait toplam 1 eser bulunmaktadır. Sanatçının sayfasına gitmek için tıklayın.