De t’avoir aimée, aimée comme un fou
Aimée à genoux bien plus que debout
A n’en plus dormir à n’en plus manger
Que me reste-t-il de t’avoir aimée ?

De t’avoir aimée de l’âme et des yeux
A en oublier jusqu’au nom de Dieu
Pour ne plus avoir qu’un nom à crier
Que me reste-t-il de t’avoir aimée ?

Reste que ma voix sans écho soudain
Restent que mes doigts qui n’agrippent rien
Reste que ma peau qui cherche tes mains
Et surtout la peur de t’aimer encore
Demain presque mort

De t’avoir aimée, aimée de douleur
A m’en déchirer le ventre et le coeur
Jusqu’à en mourir, jusqu’à m’en damner
Que me reste-t-il de t’avoir aimée ?

Ne me reste plus
Qu’un amour
Que tu viens d’écarteler.

Seni sevmekten

Seni sevmekten, çılgınca sevmekten
Ayakta değil, diz çökerek sevmekten
Artık uyuyamacasına, yiyemecesine
Seni sevmekten ne kalıyor bana?

Seni sevmekten ruhla gözlerle
Tanrının adına kadar unuturcasına
Haykıracak bir isimden başkası olmamacasına
Seni sevmekten ne kalıyor bana?

Kalan, aniden yankısız kalan sesim
Hiçbirşeye geçiremediğim parmaklarım
Ellerini arayan tenim kalan sadece
Ve özellikle seni daha çok sevme korkusu
Yarın neredeyse ölü olarak..

Seni sevmekten, acıyla sevmekten
Karnımı ve kalbimi parçalarcasına
Ölürcesine dek, kendimi lanetleyene dek
Seni sevmekten ne kalıyor bana?

Kollarını bacaklarını koparttığın
Bir aşktan
Başka bir şey kalmıyor bana.