Ho difeso le mie scelte
Io ho creduto nelle attese
Io ho saputo dire spesso di no
Con te non ci riuscivo

Ho indossato le catene
Io ho i segni delle pene
Lo so che non volendo ricorderò
Quel pugno nello stomaco

A novembre la città si spense in un istante
Tu dicevi basta ed io restavo inerme
Il tuo ego è stato sempre più forte
Di ogni mia convinzione

A novembre la città si accende in un istante
Il mio corpo non si veste più di voglie
E tu non sembri neanche più così forte
Come ti credevo un anno fa a novembre

Ho dato fiducia al buio
Ma ora sto in piena luce e in bilico
Tra estranei che mi contendono
La voglia di rinascere

A novembre la città si spense in un istante
Tu dicevi basta ed io restavo inerme
Il tuo ego è stato sempre più forte
Di ogni mia convinzione

A novembre la città si accende in un istante
Il mio corpo non si veste più di voglie
E tu non sembri neanche più così forte
Come ti credevo un anno fa a novembre

E tu parlavi senza dire niente
Cercavo invano di addolcire
Quel retrogusto amaro di una preannunciata fine

A novembre la città si spense in un istante
Tu dicevi basta ed io restavo inerme
Il tuo ego è stato sempre più forte
Di ogni mia convinzione

A novembre la città si accende in un istante
Il mio corpo non si veste più di voglie
E tu non sembri neanche più così forte
Come ti credevo un anno fa a novembre

Kasım

Seçimlerimi savundum,
Beklentilerle avundum,
Genellikle hayır diyebildim,
Seninle diyemediğim.

Zincirlerimi takındım,
İşaretlerini üzüntünün,
Hatırlamak istemediğim,
Karnıma o yumruğu.

Kasım’da,
Şehir, aniden solup gitti,
“Bu kadarı yeter,” dedin ve savunmasız kaldım,
Senin egon daima güçlüydü,
Benim her görüşümden.

Şimdi Kasım’da,
Şehir ışıkları aniden parladı,
Vücudum artık dileklerle giyinip kuşanmıyor,
Ve sen de artık çok güçlü gözükmüyorsun,
Sana inandığım gibi bir yıl öncesinde,
Kasım’da.

Karanlığa güvendim, fakat şimdi bekliyorum
Aydınlıklar ve dengeler içinde,
Benim için didinen,
Dirilme iradesi için didinen yabancılar arasında.

Kasım’da,
Şehir, aniden solup gitti,
“Bu kadarı yeter,” dedin ve savunmasız kaldım,
Senin egon daima güçlüydü,
Benim her görüşümden.

Şimdi Kasım’da,
Şehir ışıkları aniden parladı,
Vücudum artık dileklerle giyinip kuşanmıyor,
Ve sen de artık çok güçlü gözükmüyorsun,
Sana inandığım gibi bir yıl öncesinde,
Kasım’da.

Hiçbir şey söylemeden konuştun yalnızca,
Yumuşatmak için boşuna aradım,
O önceden söylenmiş sonun, ağızda kalan acı tadını.

Kasım’da,
Şehir, aniden solup gitti,
“Bu kadarı yeter,” dedin ve savunmasız kaldım,
Senin egon daima güçlüydü,
Benim her görüşümden.

Şimdi Kasım’da,
Şehir ışıkları aniden parladı,
Vücudum artık dileklerle giyinip kuşanmıyor,
Ve sen de artık çok güçlü gözükmüyorsun,
Sana inandığım gibi bir yıl öncesinde,
Kasım’da.