And once again despair is kissing me
With her cold ghostly lips
My own destruction is leading me to my grave
That I digged for many times
And once again I’m becoming a spectral thought
Forgotten, sad, miserable shit
As I fall into the black spheres among lonely memories
You’ve broken us, piece by piece

The score of my soundtrack is written by blood
Music of suicide written in red
I did it myself, my wrists are also opened
And like my tears, it’s cascading
Everything has been lost behind us
On my knees, hands on my face
The sun is appearing into the spring morning
Where I’m lying there’s just nothing than my dust

Now you don’t care about him
You live on the other side of feelings
But our February snow
Is now covering my lifeless body

Nostalji

Ve bir kere daha umutsuzluk beni öpüyor
Soğuk, ruhani dudaklarıyla
Kendi yıkımım beni mezarıma götürüyor.
Birçok kere kazdığım yere.
Ve tekrar hayali bir düşünceye dönüşüyorum.
Unutulmuş, üzgün, zavallı pislik
Aynı siyah daireler arasındaki yalnız anılar gibi
Bizi kırdın, parça parça.

Müziğimin başarısı kanla yazılı
İntiharın müziği kırmızıyla yazılı
Kendim yaptım, bileklerim ayrıca açık
Ve gözyaşlarım, peş peşe.
Ardımızdaki her şey kayıp,
Dizlerimin üstüne, ellerim yüzümde
Güneş bahar sabahı gözükmeye başlıyor
Yattığım yerde küllerimden başka hiçbir şey yok.

Şimdi sen onu umursamıyorsun.
Sen duyguların öteki tarafında yaşıyorsun
Fakat bizim şubat karımız
Şimdi sarıyor benim cansız bedenimi.