La Pluie
Le ciel est gris la pluie s’invite comme par surprise
Elle est chez nous et comme un rite qui nous enlise
Les parapluies s’ouvrent en cadence comme une danse
Les gouttes tombent en abondance sur douce France

Tombe tombe tombe la pluie
En ce jour de dimanche de décembre
À l’ombre des parapluies
Les passants se pressent pressent pressent sans attendre

On l’aime parfois elle hausse la voix elle nous bouscule
Elle ne donne plus de ses nouvelles en canicule
Puis elle revient comme un besoin par affection
Et elle nous chante sa grande chanson l’inondation

Tombe tombe tombe la pluie
En ce jour de dimanche de décembre
À l’ombre des parapluies
Les passants se pressent, pressent, pressent sans attendre

Tombe tombe tombe la pluie
En ce jour de dimanche de décembre
À l’ombre des parapluies
Les passants se pressent pressent pressent sans attendre

Et tombe… et tombe… et tombe… tombe
Et tombe… et tombe… et tombe…

Yağmur

Gökyüzü gri, yağmur bir sürprüz gibi geliyor.
Bizimle ve sıkışmış bir ayin gibi.
Şemsiyeler ritimli bir dans gibi açılıyor.
Bolca yağmur damlaları, narin Fransa’nın üzerine iniyor.

İn, in, in yağmur…
Aralığın pazar gününde.
Şemsiyelerin gölgesinde,
Yoldakiler beklemeden geçiyor, geçiyor ve geçiyorlar.

Sesini yükseltip, sarstığı zaman onu severim.
Gittiğinde, ısı dalgaları yanında fazla haber kalmaz.
Sonra, aşk tarafından bir ihtiyaç gibi gelir,
Ve en büyük şarkısını söyler: “Sel” .

İn, in, in yağmur…
Aralığın pazar gününde.
Şemsiyelerin gölgesinde,
Yoldakiler beklemeden geçiyor, geçiyor ve geçiyorlar.

İn, in, in yağmur…
Aralığın pazar gününde.
Şemsiyelerin gölgesinde,
Yoldakiler beklemeden geçiyor, geçiyor ve geçiyorlar.

Ve in… Ve in… Ve in… İn…
Ve in… Ve in… Ve in…