And now, the end is near;
And so I face the final curtain.
My friend, I’ll say it clear,
I’ll state my case, of which I’m certain.

I’ve lived a life that’s full.
I’ve traveled each and every highway;
But more, much more than this,
I did it my way.

Regrets, I’ve had a few;
But then again, too few to mention.
I did what I had to do
And saw it through without exemption.

I planned each charted course;
Each careful step along the byway,
But more, much more than this,
I did it my way.

Yes, there were times, I’m sure you knew
When I bit off more than I could chew.
But through it all, when there was doubt,
I ate it up and spit it out.
I faced it all and I stood tall;
And did it my way.

I’ve loved, I’ve laughed and cried.
I’ve had my fill; my share of losing.
And now, as tears subside,
I find it all so amusing.

To think I did all that;
And may I say, not in a shy way,
“No, oh no not me,
I did it my way”.

For what is a man, what has he got?
If not himself, then he has naught.
To say the things he truly feels;
And not the words of one who kneels.
The record shows I took the blows –
And did it my way!

Benim Yolum

Artık sona yaklaştım
Ve son perde ile yüzleşeciğim.
Dostum, samimiyetle anlatacağım
Neyden emin olduysam onu anlatacağım.

Dopdolu bir hayat yaşadım.
Bütün yolları tek tek dolaştım;
Ve dahası, Bundan da önemlisi,
Bunu kendi bildiğim gibi yaptım.

Pişmanlıklar mı? Biraz oldu tabi;
Ama yine de, bahsedilmeye değmeyecek kadar azdır.
Ne yapmam gerekiyorsa onu yaptım
Ve hiç ayırt etmeksizin yaptım.

Her bir yaşanmışlığı tecrübe ederek;
Bu zorlu yol boyunca her bir adımı dikkatli attım,
Ve dahası, kendi bildiğim gibi yaptım,
Bunu kendi bildiğim gibi yaptım.

Evet bazı zamanlarım oldu, eminim sizlerde bilirsiniz
Çiğneyemeyeceğim kadar büyük lokmalar kopardığım zamanlar.
Ama gerçek şu ki, hiç şüpheniz olması
Hepsini de yutmasını bildim ve hiç saklamadım.
Hepsiyle yüzleştim ve dimdik ayaktayım.
Ve bunu kendim bildiğim yolla başardım.

Sevdim, güldüm de ağladım da
Kaybetmekten payımı fazlasıyla aldım.
Ve şimdi, gözyaşlarım dindiğinde,
Onların her birini tebessümle hatırlıyorum.

Bütün bu yaptıklarımı düşününce;
Utanç duymadan söylemelimiyim=
“Oh, hayır, hayır hem de hiç utanç duymuyorum,
Bu benim tarzımdı.”.

Zaten bir erkek başka neye sahiptir ki?
Kendi olamayan bir erkek zaten erkek değildir ki.
Gerçekten neye inanıyorsa onu söylemelidir.
Aciz birinin sözlerini asla değil.
Tarih gösterecek, rüzgarı arkama aldım.
Ve kendi yoluma gittim!