You got to be crazy, you gotta have a real need
You gotta sleep on your toes and when you’re on the street
You got to be able to pick out the easy meat with your eyes closed
And then moving in silently, down wind and out of sight
You gotta strike when the moment is right without thinking

And after a while, you can work on points for style
Like the club tie, and the firm handshake
A certain look in the eye and an easy smile
You have to be trusted by the people that you lie to
So that when they turn their backs on you
You’ll get the chance to put the knife in

You gotta keep one eye looking over your shoulder
You know, it’s going to get harder, and harder, and harder
As you get older
Yeah, and in the end you’ll pack up and fly down south
Hide your head in the sand
Just another sad old man
All alone and dying of cancer

And when you lose control, you’ll reap the harvest you have sown
And as the fear grows, the bad blood slows and turns to stone
And it’s too late to lose the weight you used to need to throw around
So have a good drown, as you go down all alone
Dragged down by the stone

Gotta admit that I’m a little bit confused
Sometimes it seems to me as if I’m just being used
Gotta stay awake, gotta try and shake off this creeping malaise
If I don’t stand my own ground, how can I find my way out of this maze

Deaf, dumb and blind, you just keep on pretending
That everyone’s expendable, and no one has a real friend
And it seems to you the thing to do would be to isolate the winner
Everything’s done under the sun
But you believe at heart everyone’s a killer

Who was born in a house full of pain
Who was trained not to spit in the fan
Who was told what to do by the man
Who was broken by trained personnel
Who was fitted with collar and chain
Who was given a pat on the back
Who was breaking away from the pack
Who was only a stranger at home
Who was ground down in the end
Who was found dead on the phone
Who was dragged down by the stone
Who was dragged down by the stone

Köpekler

Çılgın olmalısın, gerçekten ihtiyaçların olmalı.
Parmak uçlarında uyumalısın, ve sokaktayken
Gözlerin kapalıyken bile kolay eti kapmalısın.
Ve sonra sessizce, rüzgar gibi kayarak.
Düşünmeden, tam anında darbeyi vurmalısın.

Bir süre sonra biçimin üzerinde durabilirsin,
Bir klüp kravatı örneğin, ya da sert bir el sıkış.
Gözlerinde ısrarlı bir bakış ve sahte bir gülümseme.
Yalanlar söylediğin insanlar güvenmeli sana.
Böyle saplayabilirsin ancak bıçağı.
Sırtlarını döndükleri an sana.

Bir gözün omuzunun üstünden arkaya bakmalı hep.
Yaşlandıkça daha da daha da
zor olacak bu biliyorsun.
Ve sonunda her şeyini toparlayıp, güneye uçacaksın,
Kafanı kumun içine gömüp,
Kanserden ölen yapayalnız,
Mutsuz yaşlı adamlardan biri olacaksın.

Ve yitirdiğinde kendini, ektiğini biçeceksin.
Ve korkun büyüdükçe, kirli kan görünecek ve taşa dönüşecek.
Ve vakit çok geç olacak kurtulmak için taşıdığın yükten.
İşte boğuluyorsun, aşağı gittikçe, yapayalnız.
Taş sürüklüyor seni aşağılara.

İtiraf et. diyelim ki kafam biraz karışık.
Sanki beni kullanıyorlarmış gibi geliyor bazen.
Uyanık kalmalıyım, çabalamalıyım, bu sıkıntıyı silkinip atmalıyım.
Vazgeçersem eğer, bu labirentten nasıl sıyrılırım?

Düşün bir sağırı, dilsizi ve körü.
Ve herkesin yalnız, dostsuz olduğunu,
Yapacak en isabetli iş. kazananı dışlamak gibi gelir
Ve her şey çıplak güneşin altında,
Ve içtenlikle inanırsın herkesin katil olduğuna.

Kim doğdu acılarla dolu bir evde.
Kim eğitildi fanatiklere tükürmemesi için.
Kim hep başkasından öğrendi ne yapacağını.
Kim katledildi eğitilmemiş insanlarca.
Kim alıştırıldı kolalı yaka ve zincirlere.
Kime kuyrukta yer verildi.
Kim kitleden kopmakta.
Kim kendi evinde bile bir yabancı gibidir.
Kim çökmüştür sonunda.
Kimi ölü bulunmuştur telefonun başında.
Kimi çekmekte taş aşağı.
Kimi çekmekte taş aşağı.