La Marseillaise

J’ connais une grue sur le Vieux Port
Avec des dents longues comme la faim
Et qui dégrafe tous les marins
Qu’ont l’âme chagrine et le cœur d’or

C’est à Marseille que j’ vais la voir
Quand le soleil se fout en tweed
Et que l’ mistral joue les caïds
C’est à Marseille qu’elle traîne le soir

Elle a des jupes à embarquer
Tous les chalands qui traînent la nuit
Et des froufrous qui font tant d’ bruit
Qu’on les entend au bout du quai

Il suffit d’y mettre un peu d’ soi
C’est un’ putain qu’aime que la braise
Et moi j’ l’appelle la Marseillaise
C’est bien le moins que je lui dois

Arrête un peu que j’ vois
Su tu fais l’ poids
Et si j’en aurai pour mon fric
Arrête un peu que j’ vois
Si les étoiles couchent avec toi
Et tu m’ diras
Combien j’ te dois

J’ connais une grue dans mon pays
Avec les dents longues comme le bras
Et qui s’ tapait tous les soldats
Qu’avaient la mort dans leur fusil

C’est à Verdun qu’on peut la voir
Quand les souvenirs se foutent en prise
Et que l’ vent d’est pose sa valise
Et qu’ les médailles font le trottoir

Elle a un’ voix à embarquer
Tous les traîne-tapins qu’elle rencontre
Et il paraît qu’au bout du compte
Ça en fait un drôle de paquet

Il suffit d’y mettre un peu d’ soi
Au fond c’est qu’un’ chanson française
Mais qu’on l’appelle la Marseillaise
Ça fait bizarre dans ces coins-là

Arrête un peu que j’ vois
Si t’as d’ la voix
Si j’en aurais pour mes galons
Arrête un peu que j’ vois
Et puis qu’ j’abreuve tous vos sillons
Et j’ vous dirai
Combien ça fait

J’ connais une grue qu’a pas d’ principes
Les dents longues comme un jour sans pain
Qui dégrafait tous les gamins
Fumant leur vie dans leur casse-pipe

C’est dans les champs qu’elle traîne son cul
Où y a des croix comme des oiseaux
Des croix blanches plantées pour la peau
La peau des autres bien entendu

Celle-là on peut jamais la voir
À moins d’y voir les yeux fermés
Et l’ périscope dans les trous d’ nez
Bien allongé sous le boulevard

Suffit d’ leur filer quat’ bouts d’ bois
Et d’ faire leur lit dans un peu d’ glaise
Et d’ leur chanter la Marseillaise
Et d’ leur faire un’ belle jambe de bois

Arrête un peu tes cuivres
Et tes tambours
Et ramène moi l’accordéon
Arrête un peu tes cuivres
Que je puisse finir ma chanson
Le temps que j’ baise
Ma Marseillaise

MARSİLYALI KADIN – Léo Ferré‘nin Fransız Milli marşı Versyonu

Ruhları üzgün kalpleri altın
Tüm denizcileri eriten
Dişleri açlık gibi uzun
Bir fahişe biliyorum Eski Liman’da

Marsilya’da göreceğim onu
Güneş tüvit giymiş umursamazken
Ve karayel zorbaları oynarken
Marsilya’da sürter akşamları o

Geceleri dolanan tüm salapuryaların
Yanaşacağı eteklerinin
Rıhtım ucuna dek duyulan
Çok ses çıkaran hışırtıları var

Sadece biraz kendinden katmak yeter
Kor ateşini seven bir orospu o
Ve Marsilyalı Kadın derim ben ona
Bunu borçluyum en azından ona

Dur bakayım biraz
Değerin ne
Alacak mıyım mangırımın karşılığını
Dur bakayım biraz
Yıldızlar da yatıyor mu senle
Ve söyleyeceksin
Borcum ne kadar sana

Tüfeklerinde ölüm olan
Tüm askerlere kendini becerten
Uzun dişleri kol gibi
Bir fahişe biliyorum memlekette

Anılar umursanmadığında
Doğu rüzgarı bavulunu yere koyarken
Ve madalyalar kaldırım gezerken
Verdun’de görülebilir o

Karşılaştığı tüm hiylekarları
Alıp götürecek bir sesi vardır
Ve sonunda öyle görünüyor ki
Çok komik bir durum

Sadece biraz kendinden katmak yeter
Sonuçta Marseillaise denen
Bir fransız şarkısıdır bu
Bu köşelerde garip kaçsa da

Dur bakayım biraz
Sesin var mı
Şeritlerime yakışırca alacak mıyım
Dur bakayım biraz
Sonra da tüm izlerinize içecek
Ve anlatacağım sizlere
Ne kadar eder

Yaşamlarını kendi savaşlarında tüttürerek
Tüm çocukları eriten
Dişleri ekmeksiz bir gün gibi uzun
İlkeleri olmayan bir fahişe biliyorum

Kuşlara benzer haçların bulunduğu
Çayırlarda gezdirir kıçını o
Yaşam için dikilmiş beyaz haçlar
Diğerlerinin yaşamı tabi ki

Asla göremeyiz O’nu
Gözler kapalıyken ancak
Ve periskop burun deliklerinde ise
Bulvar altında iyice uzanmış halde

Onlara dört parça tahta koyuvermek
Ve onlara kil bir yatak yapmak
Ve onlara Marseillaise’i söylemek
Ve onlara güzel bir tahta bacak yapmak yeter

Bakır nefeslilerini sustur biraz
Davullarını da
Ve akordeonu getir bana
Bakır nefeslilerini sustur biraz
Şarkımı bitirebileceğim
Marseillaise’ime
Atlayacağım zaman kadar

Léo Ferré

Sitemizde sanatçıya ait toplam 6 eser bulunmaktadır. Sanatçının sayfasına gitmek için tıklayın.