You wrote your name in invisible ink,
For you were so afraid of what they might think.
But the scars they left, they were loud and clear,
Weren’t they? weren’t they?

When it’s too much to bare, memories erase.
A disappearing act, deserving of our thanks.
When it surfaces, just hold your breath
And swim. just swim.

You begged and begged for some kind of change:
Maybe they’d wake up tomorrow and regret the pain
That they’ve passed down to you like DNA,
But no luck, no luck.

It seems only by the hand of God or death,
Will they truly change their silhouettes.
For a miracle or a consequence,
You wait and wait…

…maybe distance is the only cure?
Far away from hurt is where healing occurs.
But all you really want to do is make them proud,
Don’t you? don’t you?

It must be so hard, in the mess you’re always cleaning up,
To believe in the ghost of unbroken love.
But I promise you,
The truth is that you’re loved. so loved.

Silüetler

Görünmez bir mürekkeple yazdın adını
Ne düşüneceklerinden çok korkuyordun çünkü
Ama geride bıraktıkları yara izleri, apaçık ortadaydı
Değil miydi?

Katlanamayacak gibi olduğumuzda, silinir hatıralar
Bir yok olma hilesi, teşekkürlerimizi hak eden
Tekrar yüzeye çıktığında, sadece nefesimizi tutarız
Ve yüzeriz, sadece yüzeriz

Yalvardın, yalvardın bir çeşit değişiklik için
Belki yarın uyanıp pişman olurlardı,
Sana DNA’yla taşınan bir şey gibi bulaştırdıkları acı için
Ama şansın yaver gitmedi, gitmedi

Görünüyor ki sadece tanrının ya da ölümün eliyle değişirmiş onların sülietleri
Bir mucize ya da bir tesadüf için,
Bekliyorsun, bekliyorsun…

Ya da belki uzaklık tek çaredir?
Acıdan uzak, iyileşebileceğin bir yer
Ama senin gerçekten istediğin tek şey onları gururlandırmak,
Öyle değil mi?

Çok zor olmalı, sürekli temizlediğin dağınıklığın içinde olmak
Yürümemiş bir aşkın hayaletine inanmak
Ama yemin ederim,
Gerçek şu ki; sevildin. Çok sevildin.